| Wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL) |
Leczenie niżej wymienionych zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym noworodków urodzonych o czasie (od urodzenia): bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; pozaszpitalne zapalenie płuc; szpitalne zapalenie płuc; ostre zapalenia ucha środkowego; zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); zakażenia kości i stawów; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; rzeżączka; kiła; bakteryjne zapalenie wsierdzia. Ceftriakson można stosować w: leczeniu zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u dorosłych; leczeniu rozsianej postaci boreliozy - wczesnej (stadium II) i późnej (stadium III) u dorosłych i dzieci, w tym noworodków od 15. dnia życia; przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom miejsc operowanych; leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym; leczeniu pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi wyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Ceftriakson należy podawać w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zawsze, gdy spektrum jego działania nie obejmuje wszystkich bakterii, które mogą wywoływać dane zakażenie. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. |
| Dawkowanie |
Domięśniowo lub dożylnie. Dorośli i dzieci w wieku >12 lat (mc. ≥50 kg). Pozaszpitalne zapalenie płuc; zaostrzenia POChP; zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): 1-2 g raz na dobę. Szpitalne zapalenie płuc; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów: 2 g raz na dobę. Gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym; bakteryjne zapalenie wsierdzia; bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 2-4 g raz na dobę. Ostre zapalenia ucha środkowego: 1-2 g w pojedynczej dawce domięśniowej; w przypadku, gdy pacjent jest ciężko chory lub początkowe leczenie nie przynosi poprawy, lek może być skuteczny podawany domięśniowo w dawce 1-2 g na dobę przez 3 dni. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 2 g w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Rzeżączka: 500 mg w pojedynczej dawce domięśniowej. Kiła: 500 mg do 1 g raz na dobę, w kile układu nerwowego do 2 g raz na dobę przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). Rozsiana postać boreliozy - wczesna (stadium II) i późna (stadium III): 2 g raz na dobę przez 14-21 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). W potwierdzonej bakteriemii lub szczególnie ciężkich przypadkach należy rozważyć zastosowanie dawek z górnej granicy zalecanego zakresu. Podawanie 2 razy na dobę (co 12 h) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki dobowe >2 g. Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku od 15. dnia życia do 12 lat (mc. <50 kg). Zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); pozaszpitalne zapalenie płuc; szpitalne zapalenie płuc: 50-80 mg/kg mc. raz na dobę. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; zakażenia kości i stawów; gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: 50-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 80-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). Bakteryjne zapalenie wsierdzia: 100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g). Ostre zapalenia ucha środkowego: 50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce domięśniowej; w przypadku, gdy dziecko jest ciężko chore lub początkowe leczenie nie przynosi poprawy, lek może być skuteczny podczas podawania domięśniowego w dawce 50 mg/kg mc. na dobę przez 3 dni. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 50-80 mg/kg mc. w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Kiła: 75-100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g) przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). Rozsiana postać boreliozy - wczesna (stadium II) i późna (stadium III): 50-80 mg/kg mc. raz na dobę przez 14-21 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). W potwierdzonej bakteriemii lub szczególnie ciężkich przypadkach należy rozważyć zastosowanie dawek z górnej granicy zalecanego zakresu. Podawanie 2 razy na dobę (co 12 h) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki dobowe >2 g. Noworodki w wieku 0-14 dni. Zakażenia w obrębie jamy brzusznej; powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); pozaszpitalne zapalenie płuc; szpitalne zapalenie płuc; zakażenia kości i stawów; gorączka neutropeniczna prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym: 20-50 mg/kg mc. raz na dobę. Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; bakteryjne zapalenie wsierdzia: 50 mg/kg mc. raz na dobę. Ostre zapalenia ucha środkowego: 50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce domięśniowej. Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych: 20-50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce, 30-90 min przed zabiegiem chirurgicznym. Kiła: 50 mg/kg mc. raz na dobę przez 10-14 dni (należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne). W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawki z górnej granicy zalecanego zakresu. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki wynoszącej 50 mg/kg mc./dobę. Nie stosować u wcześniaków w wieku do 41 tygodni licząc od daty ostatniej miesiączki (wiek ciążowy + wiek chronologiczny). Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja zalecanej dawki, pod warunkiem zadowalającej czynności wątroby i nerek. Dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowania dawki w lekkich lub umiarkowanych zaburzeniach czynności wątroby pod warunkiem, że czynność nerek nie jest zaburzona; brak danych dotyczących pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności zmniejszania dawki pod warunkiem, że czynność wątroby nie jest zaburzona. W schyłkowej niewydolności nerek (CCr <10 ml/min) dawka ceftriaksonu nie powinna być większa niż 2 g na dobę. U pacjentów dializowanych nie ma konieczności stosowania dawek uzupełniających po dializie, ponieważ ceftriakson nie jest usuwany podczas hemodializy ani dializy otrzewnowej. Sposób podania. Lek można podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 min (zalecany sposób podania) lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5 min lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. W dożylnym przerywanym wstrzyknięciu preparat należy podawać przez 5 min, najlepiej do dużej żyły. Dawki >2 g należy podawać dożylnie. U niemowląt i dzieci w wieku <12 lat dawki dożylne wynoszące ≥50 mg/kg mc. należy podawać w postaci infuzji. U noworodków dawki dożylne należy podawać w czasie dłuższym niż 60 min, aby zmniejszyć ryzyko encefalopatii bilirubinowej. Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać w obrębie względnie dużego mięśnia; nie podawać w jedno miejsce więcej niż 1 g. Podawanie domięśniowe należy rozważyć wtedy, gdy podanie dożylne nie jest możliwe lub jest mniej odpowiednie dla danego pacjenta. Nigdy nie podawać dożylnie roztworów, w których zastosowano jako rozpuszczalnik roztwór lidokainy. Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu, nie wolno używać rozcieńczalników zawierających wapń (np. roztworu Ringera lub roztworu Hartmanna) do rozpuszczenia ceftriaksonu (proszku) ani do dalszego rozcieńczania przygotowanego roztworu do podania dożylnego. Sól wapniowa ceftriaksonu może się także wytrącić w razie zmieszania ceftriaksonu z roztworem zawierającym wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego - leku nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń. |
